Baby’s zijn in staat op strategische wijze om hulp te vragen om te voorkomen dat zij fouten maken. Zij kunnen niet alleen hun eigen onzekerheid monitoren, maar ook hierover communiceren. Dit non-verbale gedrag is een belangrijke handelswijze om kennis op te doen.
In tegenstelling tot dieren zijn mensen in staat om hun onzekerheid aan anderen te tonen. We weten niet zeker of deze eigenschap is aangeboren of zich ontwikkelt gedurende de taalontwikkeling. Nieuw onderzoek toont aan dat peuters kunnen wijzen naar dingen die hun verwondering wekken, in de hoop daarover nieuwe informatie te verkrijgen.
Sid Kouider en zijn collega’s van de École Normale Supérieure in Parijs ontwierpen een spelletje waarbij kinderen van 20 maanden oud moesten wijzen naar één van twee doosjes waarin 3 tot 12 seconden eerder een speeltje verborgen werd. Soms konden ze zien in welk doosje dat verdween, soms niet. Aan de helft van de kinderen werd bovendien geleerd dat ze als ze niet zeker waren een ouder om hulp konden vragen.
Kinderen die hun ouders om hulp mochten vragen deden dat vooral wanneer ze langer moesten wachten voor ze een doosje mochten kiezen, of wanneer ze niet konden weten in welk doosje het figuurtje verborgen zat. Daardoor hadden ze het vaker bij het goede eind, rapporteren de onderzoekers in PNAS. Dit gedrag bewijst dat kinderen zelfs op die jonge leeftijd al weten wat ze weten.
Infants ask for help when they know they don’t know
(c) Vakblad Vroeg
